Coraz więcej przesłanek mówi nam, że powoli kończy się największy eksperyment w historii polityki pieniężnej. Banki centralne wciąż zachowują pokerową twarz, jednak inwestorzy coraz bardziej wyczuwają blef. Złoty, jako aktywo ryzykowne, może mocno ucierpieć na zmianie wiatru.
Zaczynamy od dolara, bo to na nim w ostatnim czasie ogniskuje się cała uwaga inwestorów. Nie ma wątpliwości, że to Amerykanie prędzej, czy później dadzą sygnał do globalnej ucieczki z idyllicznego świata wykreowanego w ostatnich latach przez banki centralne. Jak na razie FED kurczowo broni stanowiska, że inflacja jest przejściowa, że to jeszcze nie pora na panikę, że nie zamierza niczego przyspieszać. Rzecz w tym, że Powell ma coraz słabsze karty w ręku i powoli przestaje to być tajemnicą. Ostatni odczyt inflacji w Stanach nie pozostawia złudzeń, era dodruku pieniądza bez żadnych konsekwencji po ponad dekadzie powoli się kończy. Pytanie, jak długo FOMC jest w stanie zaakceptować “przejściowość” wzrostu dynamiki ceny? Oraz gdzie leży granica bólu, ponieważ chyba nikt rozsądny nie wierzy, że środowy odczyt był szczytem.
Technicznie od tygodnia kurs USDPLN znajduje się w dość szerokiej konsolidacji. Co istotne, w tym czasie trzykrotnie zdołał zarysować dołek na podobnym poziomie, co może świadczyć o tym, że na zejście niżej nie ma zgody. A skoro nie w dół, to w górę - zgodnie z fundamentami. Pierwszy opór znajduje się dosyć blisko i jest on górnym ograniczeniem obecnego kanału. Obszar 3,76-3,7680 zł nie ma jednak większego wsparcia w szerszym obrazie, dlatego nie należy oczekiwać, by zbyt długo stawiał opór. Kolejny to jest lokalny szczyt powyżej 3,80 zł. Docelowym zakresem jednak może okazać się nawet atak na tegoroczne maksima tuż pod okrągłymi 4 zł.
Zaczynamy od dolara, bo to na nim w ostatnim czasie ogniskuje się cała uwaga inwestorów. Nie ma wątpliwości, że to Amerykanie prędzej, czy później dadzą sygnał do globalnej ucieczki z idyllicznego świata wykreowanego w ostatnich latach przez banki centralne. Jak na razie FED kurczowo broni stanowiska, że inflacja jest przejściowa, że to jeszcze nie pora na panikę, że nie zamierza niczego przyspieszać. Rzecz w tym, że Powell ma coraz słabsze karty w ręku i powoli przestaje to być tajemnicą. Ostatni odczyt inflacji w Stanach nie pozostawia złudzeń, era dodruku pieniądza bez żadnych konsekwencji po ponad dekadzie powoli się kończy. Pytanie, jak długo FOMC jest w stanie zaakceptować “przejściowość” wzrostu dynamiki ceny? Oraz gdzie leży granica bólu, ponieważ chyba nikt rozsądny nie wierzy, że środowy odczyt był szczytem.
Technicznie od tygodnia kurs USDPLN znajduje się w dość szerokiej konsolidacji. Co istotne, w tym czasie trzykrotnie zdołał zarysować dołek na podobnym poziomie, co może świadczyć o tym, że na zejście niżej nie ma zgody. A skoro nie w dół, to w górę - zgodnie z fundamentami. Pierwszy opór znajduje się dosyć blisko i jest on górnym ograniczeniem obecnego kanału. Obszar 3,76-3,7680 zł nie ma jednak większego wsparcia w szerszym obrazie, dlatego nie należy oczekiwać, by zbyt długo stawiał opór. Kolejny to jest lokalny szczyt powyżej 3,80 zł. Docelowym zakresem jednak może okazać się nawet atak na tegoroczne maksima tuż pod okrągłymi 4 zł.